Meer
Hélène Damen (Eindhoven, 1963) is de jongste uit een gezin van drie kinderen. Haar vader is architect en van hem erft zij haar voorliefde voor de architectuur. In 1983 besluit ze de studie kunstgeschiedenis te gaan volgen aan de Universiteit van Amsterdam. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan en al snel is duidelijk dat architectuurgeschiedenis haar specialisatie wordt.
Na haar studie werkt ze als architectuurhistorica voor diverse Rotterdamse culturele instellingen waaronder de Rotterdamse Kunststichting en het Nederlands Architectuurinstituut. Tevens schrijft ze regelmatig artikelen voor het architectuurtijdschrift de Architect en het Rotterdamse culturele tijdschrift Magazijn.
In november 1995 wordt de tweeling Anne en Nena geboren. De plannen van Damen om direct na haar zwangerschapsverlof weer aan de slag te gaan, moeten worden bijgesteld als blijkt dat een van de meisjes een ernstige aangeboren hartafwijking heeft. Er volgen vier maanden vol angsten en onzekerheden. Uiteindelijk sterft Nena onverwacht op 16 maart 1996. Niet lang daarna gaat Damen weer aan het werk. In 1997 wordt haar zoon Bent geboren. Dit keer gaat alles goed en kan zij vrij snel haar werkzaamheden weer oppakken.
In september 1999 gooit ze het roer om. Ze zegt haar baan op en vertrekt samen met haar man en kinderen naar het buitenland. Het drukke Rotterdamse stadsleven wordt verruild voor een klein Duits dorp van 1500 inwoners gelegen aan het begin van de Hunsrück. Tijdens haar vele wandelingen in het bosrijke heuvellandschap gelegen tussen Moezel, Rijn en Nahe komt ze tot rust. Aangemoedigd door de vele vragen van haar dochter Anne besluit ze het verhaal van Nena papier te zetten, wat heeft geresulteerd in de autobiografische roman Slechts een winter.
Voor meer informatie over Hélène kijkt u op www.helenedamen.nl
Na haar studie werkt ze als architectuurhistorica voor diverse Rotterdamse culturele instellingen waaronder de Rotterdamse Kunststichting en het Nederlands Architectuurinstituut. Tevens schrijft ze regelmatig artikelen voor het architectuurtijdschrift de Architect en het Rotterdamse culturele tijdschrift Magazijn.
In november 1995 wordt de tweeling Anne en Nena geboren. De plannen van Damen om direct na haar zwangerschapsverlof weer aan de slag te gaan, moeten worden bijgesteld als blijkt dat een van de meisjes een ernstige aangeboren hartafwijking heeft. Er volgen vier maanden vol angsten en onzekerheden. Uiteindelijk sterft Nena onverwacht op 16 maart 1996. Niet lang daarna gaat Damen weer aan het werk. In 1997 wordt haar zoon Bent geboren. Dit keer gaat alles goed en kan zij vrij snel haar werkzaamheden weer oppakken.
In september 1999 gooit ze het roer om. Ze zegt haar baan op en vertrekt samen met haar man en kinderen naar het buitenland. Het drukke Rotterdamse stadsleven wordt verruild voor een klein Duits dorp van 1500 inwoners gelegen aan het begin van de Hunsrück. Tijdens haar vele wandelingen in het bosrijke heuvellandschap gelegen tussen Moezel, Rijn en Nahe komt ze tot rust. Aangemoedigd door de vele vragen van haar dochter Anne besluit ze het verhaal van Nena papier te zetten, wat heeft geresulteerd in de autobiografische roman Slechts een winter.
Voor meer informatie over Hélène kijkt u op www.helenedamen.nl