De verhalen van Marinus Klaasse zijn bijzonder origineel en hij kan vertellen voor tien. Ze zijn allemaal ontsproten aan zijn werk op het benzinestation, door Klaasse liefkozend de petroleumboutique genoemd. Waaronder het beroemde Esso-station langs de A2 bij Vinkeveen. Al die belevenissen, grappen en grollen zijn vooral zo leuk omdat we er allemaal wel iets in herkennen. En omdat het een prachtig beeld schetst van het autorijden vanaf de jaren '50 tot nu.

Klaasse zelf: "Tot aan mijn pensioen heb ik op benzinestations gewerkt. 47 jaar is een lange tijd en ik zou het niemand aanraden om een benzinestation te gaan exploiteren. Je moet er in geboren zijn. Als je beschikt over een goede gezondheid, de drive om een team te bouwen, de flexibiliteit om elke dag het hoofd te bieden aan nieuwe uitdagingen, humor in je pakket hebt zitten, creativiteit je drijfveer is, je het leuk vindt om met de dakdekker en de chirurg de laatste grappen door te nemen, dan zit je goed."  

De witte muizen
"Volkomen uit het niets verschenen er witte Porsches op de weg die heel hard reden en bestuurd werden door een nieuw type politieman, voorzien van witte jas en helm. Deze mannen werden de nieuwe coördinatoren van de snelweg. Als er een ongeval had plaatsgevonden, ging de bijrijder van de Porsche rechtop in de auto staan. Het waren cabrio’s, zodat u niet denkt dat we met lilliputters van doen hadden. De bestuurder reed achteruit over de vluchtstrook tegen de rijrichting in en maande met Slavische handgebaren het aanstormend verkeer om rustiger te gaan rijden. Matrixborden bestonden niet, daar moesten we nog dertig jaar op wachten."